Openbaring

  

En die mensen die overgebleven waren
Die niet lagen dood op de altaren
Bekeerden zich toch niet van hunner geloof

Lieten zich niet deren van hun lijkroof

Bogen node diep naar hunne goden

Raakten niets en nimmer afgevloden

Zij dien niet konden horen

Bleven trouw aan God gezworen

Zij dien niet konden staan

Brachten niet hun tijd in lediggaan

Zij dien niet konden zien

Vonden hunne troost en vrede bijaldien        
       

Verre van hen de boze geesten

Vierden zij stoer de lentefeesten

Riepen stillens in de nacht

De sterrenhemel in haar volle pracht

Maakte de dat zij niet meer vreesden

Zijn kinderen op aarde niet verweesden

En toch op een dag

En onderdruk uwe lach

Was het sprookje verdwenen weeral

Met de Duivel, God en de kerk en al

Maar laat het u niet zeer deren

Ooit gaan ook wij weer iets vereren

©Ghans Dorrebrein